In het eerste kwartaal van 2020 is het ziekteverzuim onder werknemers opgelopen tot 5,2 procent, het hoogste verzuim sinds het eerste kwartaal van 2003. De toename deed zich voor in vrijwel alle bedrijfstakken (bron: cbs).
Maar na de “Coronapiek” in maart nam het aantal verzuimmeldingen landelijk gezien in april en mei weer fors af.
Toch is dit het moment om extra waakzaam te zijn vindt Nijboer. Want ondanks dat er minder ziekmeldingen zijn zien we ook een andere beweging in het verzuim, namelijk dat mensen langer ziek blijven. De verzuimduur binnen de categorie kortverzuim neemt toe. Het effect hiervan op langdurig verzuim lijkt misschien nog niet zichtbaar maar heeft wel nu aandacht nodig. Het vraagt om een preventieve benadering, leidinggevenden hebben daarin een belangrijke rol.
Dit kan alleen door alert te zijn op medewerkers die nog niet ziek zijn. Want stress en spanningsklachten blijven vaak te lang onder de radar, met alle gevolgen van dien. In deze tijd waarin mensen zich minder vaak ziekmelden en in veel gevallen meer thuiswerken zal de leidinggevende er alles aan moeten doen om in verbinding te blijven met medewerkers en bij zorgen snel moeten handelen door een expert in te schakelen. 
Het duurt vaak even voordat de bekende emmer bij de medewerker daadwerkelijk overloopt. Daarbij wordt de diagnose psychisch verzuim vaak pas na een aantal weken gesteld.
Als iemand dan uiteindelijk daadwerkelijk uitvalt is dit vaak voor langere tijd. Het is dan ook nog maar de vraag hoe toegankelijk de reguliere zorg op dat moment nog is.
De situatie “nog even aankijken” is niet verstandig benadrukt Nijboer. Wat wel goed is veelvuldig in contact blijven met medewerker en het is verstandig om samen te bespreken hoe om te gaan met het structurele thuiswerken en met name daarin het kaderen van de scheidslijn tussen werk en privé. 

keesz voorziet in de toenemende behoefte van (preventief) advies aan werkgevers en mentale begeleiding van medewerkers door middel van snel in te zetten hulp.